اهداف: خودآسیب زنی غیرمنتهی به خودکشی در بین نوجوانان و بزرگسالان جوان، یک موضوع نگرانی اساسی تلقی می شود. سیاهه خودآسیب زنی اتاوا، ابزاری خودگزارشی است که از طریق اندازه گیری هم زمان کارکردها و ویژگی های اعتیادی رفتارهای خودآسیبی، سنجش جامعی از رفتار خودآسیب زنی غیرمنتهی به خودکشی فراهم می کند. بنابراین، این پژوهش با هدف تحلیل روان سنجی سیاهه خودآسیب زنی اتاوا کارکردها برای نوجوانان انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش همبستگی، از جامعه آماری دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر مقاطع متوسطه اول و دوم شهر ساوه، 350 نوجوان با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به سیاهه خودآسیب زنی اتاوا کارکردها، نسخه کوتاه سیاهه غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان، مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی و پرسش نامه سرمایه روان شناختی پاسخ دادند. در این پژوهش به ترتیب از نسخه 18 و 20 SPSS و AMOS برای تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تاییدی همسو با نتایج مطالعات دیگر از ساختار عاملی مشتمل بر 4 عامل حمایت کرد. در این مدل، عامل ها با یکدیگر همبستگی معناداری داشتند (0/55 تا 0/75=r). نتایج تحلیل عاملی تاییدی، ساختار عاملی ویژگی های اعتیادی رفتارهای خودآسیب زنی را نیز تایید کرد. همه ماده ها، وزن های عاملی معناداری داشتند (0/42 تا 0/83). آلفای کرونباخ برای عامل های نظم بخشی عاطفی درونی، اثرگذاری اجتماعی، نظم بخشی عاطفی بیرونی و هیجان خواهی در مقیاس کارکردهای رفتار خودآسیب زنی به ترتیب برابر با 0/86، 0/87، 0/64 و 0/72 و برای مقیاس ویژگی های اعتیادی برابر با 0/87 بود. روایی همگرای مقیاس های کارکردها و ویژگی های اعتیادی رفتار خودآسیبی از طرق رابطه با نمرات در مقیاس های اضطراب، افسردگی، استرس و رفتارهای خودآسیبی تعمدی و همچنین عامل های سرمایه روان شناختی به دست آمد. نتیجه گیری: تحلیل روان سنجی مقیاس های کارکردها و ویژگی های اعتیادی رفتار خودآسیبی نشان داد سیاهه خودآسیب زنی اتاوا کارکردها، ابزار سنجشی روا و پایا برای موقعیت های پژوهشی و بالینی محسوب می شود.

مقدمه و هدف: خودآسیب رسانی تعمدی بیانگر تخریب عمدی بافتِ سالم بدن، بدون قصد خودکشی است. با توجه به افزایش فزایندة نرخ رفتارهای خودآسیب زای غیرمنتهی به خودکشی در میان نوجوانان، تحلیل نظام دارِ عوامل خطر و مراقبتی معطوف بر چنین رفتارهایی، نیازمند دسترسی به ابزارهایی است که از مشخصه های فنی روایی و پایایی برخوردار باشند. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تحلیل ویژگی های روان سنجی نسخة کوتاه سیاهة غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان انجام شد. روش: در این مطالعه پیمایشی، 300 نوجوان تیزهوش شهر کاشان که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، به نسخة کوتاه سیاهة غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان (کیم و همکاران، 2022)، مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی (لوی باند و لوی باند، 1995) و مقیاس رضایت از زندگی (دینر، ایمونس، لارسن و گریفین، 1985)، پاسخ دادند. یافته ها: نتایج روش آماری تحلیل عاملی تأییدی از ساختار تک عاملی مفروض نسخة کوتاه سیاهة غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان، حمایت کرد. مدل اندازه گیری تک عاملی، برازش مطلوبی با داده ها نشان داد. همچنین نسخة کوتاه سیاهة غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان، از همسانی درونی خوبی برخوردار بود (89/0=α). علاوه بر این، همبستگی مثبت و معنادار خودآسیب زنی با مقیاس های اضطراب (31/0)، افسردگی (36/0) و استرس (34/0) و همبستگی منفی و معنادار خودآسیب زنی با رضامندی از زندگی (29/0-)، شواهد قابل دفاعی را در حمایت از روایی ملاکی نسخة کوتاه سیاهة غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان فراهم آورد. نتیجه گیری: در مجموع نتایج نشان داد که نسخه کوتاه سیاهة غربالگری خودآسیب زنی برای نوجوانان برای غربالگری رفتارهای خودآسیب زا در میان نوجوانان، از روایی و پایایی برخوردار است.

پیش زمینه: آسیب های مچ پا یکی از علل شایع مراجعه بیماران به اورژانس های ارتوپدی هستند، در حالی که بخش اندکی از بیماران (حدود (%15 دچار شکستگی های بالینی قابل توجه می باشند، با این حال تقریبا همیشه از این بیماران پرتونگاری تهیه می شود.مواد و روش ها: این تحقیق که از نوع پیمایشی آینده نگر است با هدف بررسی قوانین مچ پای اتاوا (OARs) در جمعیت ایرانی، بر روی 200 بیمار دچار آسیب های حاد مچ پا در یک دوره 3 ماهه انجام گرفت. سنجه های پیامد اصلی عبارت از حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و نسبت درست نمایی آزمون ORAs بود.یافته ها: حساسیت OARs برای تشخیص 37 مورد شکستگی در ناحیه مچ پا 23) مورد در ناحیه مالئولار و 14 مورد در ناحیه میانی پا (معادل) %100 در هر دو ناحیه برابر (%100 و ویژگی این آزمون برای تشخیص شکستگی ها در موارد ارزیابی کلی، ارزیابی ناحیه مالئولار و ارزیابی ناحیه میانی پا به ترتیب برابر %40.50, %40.50 و %56.00 بود. با به کارگیری این قانون، مواد پرتونگاری به میزان تقریبی %33 کاهش یافت.نتیجه گیری: قوانین مچ پای اتاوا ابزاری دقیق و بسیار حساس برای تشخیص شکستگی های مچ پا محسوب می شوند. با به کارگیری این قوانین امکان کاهش قابل توجه موارد پرتونگاری و هزینه های آن، میزان مواجهه با اشعه و زمان صرف شده در بخش های اورژانس فراهم می گردد.

مقدمه پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاب آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان با و بدون رفتارهای خودآسیب زنی انجام شد. روش این پژوهش توصیفی، با طرح علی-مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل در دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل می دهند. شرکت کنندگان پژوهش 115 نفر با و 130 نفر بدون رفتارهای خودآسیب زنی بودند که از میان دانشجویان از طریق پرسشنامه خودآسیب زنی سانسون و همکاران]1[(با نمره برش 5) شناسایی و انتخاب شدند. سایر داده های پژوهش با استفاده از فرم کوتاه مقیاس تاب آوری واگنیلد]2[، فرم کوتاه مقیاس شفقت به خود ریس و همکاران]3[، مقیاس آزاردیدگی اولیه کرمی و همکاران]4[و فرم کوتاه پرسشنامه نشانه های روانی دورا و همکاران]5[جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج براساس نتایج به دست آمده دانشجویان با و بدون رفتارهای خود آسیب زنی در متغیرهای تاب آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه با هم تفاوت معنی دار دارند. به بیان دیگر، در پژوهش حاضر دانشجویان با رفتارهای خودآسیب زنی دارای تاب آوری و شفقت به خود کمتر و تجربیات آزاردیدگی اولیه بیشتری هستند. افراد خودآسیب زن دارای مدیریت خود، معناداری زندگی، خودمهربانی، تجارب مشترک انسانی، ذهن آگاهی کمتر و قضاوت خود، همانندسازی افراطی، انزوا، تجربیات آزار جسمی و کلامی و غفلت بیش تری نسبت به افراد غیر خودآسیب زن هستند. بحث و نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش و سطوح پایین تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان دارای سابقه خودآسیب زنی، پیشنهاد می گردد که در مراکز مشاوره دانشگاه ها برنامه ها و کارگاه های آموزشی جهت آموزش روش های مدیریت خود، افزایش تاب آوری و همچنین افزایش شفقت به خود افراد برگزار شود تا از بروز رفتارهای خودآسیب زنی پیشگیری شود. یافته های پژوهش نشان دهنده وجود تعداد بیشتر تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان دارای خودآسیب زنی است، براین اساس پیشنهاد می گردد اقداماتی جهت بررسی پرونده سلامت روان دانشجویان و ارایه خدمات درمانی به افراد دارای تجربیات آزاردیدگی اولیه صورت گیرد.

مقدمه خودجرحی بدون قصد خودکشی (NSSI)، شیوع بالایی در بین بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی دارد. از آنجایی که خودجرحی نقش مهمی را در درمان، پیش آگهی و نیز خطر خودکشی در افراد ایفا می کند ضرورت وجود یک ابزار مناسب برای ارزیابی ماهیت و کارکرد روان شناختی آن برجسته تر می شود. بنابراین هدف از این پژوهش، تعیین ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی پرسش نامه خودجرحی اتاوا (OSI) در بیماران بستری بود. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه روان سنجی مبتنی بر روش تحلیلی بود. مطالعه روی 310 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان نکویی-هدایتی شهر قم که اقدام به خودجرحی کرده بوند، انجام شد. گروه نمونه به سوالات نسخه فارسی پرسش نامه خودجرحی اتاوا پاسخ دادند. داده ها با استفادهversion 16 SPSS و روش های آماری آلفای کرونباخ، شاخص روایی محتوایی و نسبت روایی محتوایی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نتایج نشان داد شاخص روایی محتوایی پرسش نامه در این مطالعه بالاتر از 0/75 و نسبت روایی محتوایی بالاتر از 0/79 بود. تاثیر گویه هر آیتم (به غیر از سوال 10) بالاتر از 1/5 بود؛ لذا روایی صوری پرسش نامه را تایید شد. ضریب آلفای کرونباخ 0/71 به دست آمد. از دیگر یافته های پژوهش این بود که 52 درصد از بیماران حداقل یک ویژگی اعتیادی را گزارش دادند. نتیجه گیری یافته ها نشان داد که نسخه فارسی پرسش نامه خودجرحی اتاوا از روایی (صوری و محتوایی) و نیز پایایی مطلوب در بین جمعیت بیماران بستری برخوردار است.

خودمرگنامه شیوه ای نامعمول از روایت است که در برابر یا در امتداد خودزندگینامه قرار میگیرد. خودمرگنامه، روایت یک راوی مرده از مرگ و پس از مرگ خویش است که اغلب دربرگیرنده بخشهایی از زندگی وی نیز هست. این نوع روایت، ویژگیها و قابلیتهای معنایی منحصربهفردی دارد و از نوعی راوی متفاوت با قابلیتهایی ویژه و کارکرد همزمان درون داستانی و برونداستانی بهره میبرد. در این مقاله ابتدا به بررسی خودمرگنامه و معرفی ویژگیها و کارکردهای آن پرداخته شده و سپس سه داستان کوتاه فارسی که به شیوه خودمرگنامه نوشته شدهاند، تحلیل و بررسی شده است. نتیجه این پژوهش نشان میدهد که علیرغم توانمندیهای معنایی این شیوه روایی، در داستانهای بررسی شده بهره چندانی از کارکردهای خودمرگنامه و بهویژه راوی متفاوت آن گرفته نشده است.

مقدمه: نوجوانانی که رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی دارند مشکلات روانشناختی متفاوتی را تجربه می کنند. در این میان درباره ی دو ریسک فاکتور مهم یعنی سبک دلبستگی ناایمن و سازمان شخصیت مرزی علی رغم اهمیتی که برای درک رفتارهای خودآسیب رسان دارند پیشینه ی پژوهشی ضعیف است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه میان سبک دلبستگی ناایمن و سازمان شخصیت مرزی با رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی نوجوانان انجام شد. روش کار: روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمام دختران دانش آموز شاغل به تحصیل در سال 97 – 96 منطقه ی 16 آموزش و پرورش شهر تهران بودند که در دوره اول و دوم متوسطه مدارس دولتی تحصیل می کردند. گروه نمونه پژوهش شامل 700 دانش آموز دختر در رده ی سنی 17-15 سال بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش یعنی سیاهه ی رفتارهای خودآسیب رسان، مقیاس چند بعدی گرایش به خودکشی و سیاهه سازمان شخصیت کرنبرگ پاسخ دادند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد میان سبک دلبستگی و سازمان شخصیت با رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی نوجوانان همبستگی وجود دارد. نتیجه گیری: نتیجه ی مطالعه ی حاضر در راستای یافته های دیگر پژوهش ها و مبانی نظریه ای بوده و پیش بینی پذیری رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی در نوجوانان را توجه به ارزیابی سازمان شخصیت و سبک دلبستگی نشان می دهد.